دانلود کتاب مشت آهنین لنی برنر

درباره نویسنده کتاب مشت آهنین لنی برنر

در انقلاب 1905 روسیه، ژابوتینسکی فعالیت قابل توجهی نداشت، جز ترجمه شعر «در شهر کشتار» اثر حیم بیامیک از عبری به روسی، که نمی‌توان آن را موضع‌گیری مشخصی از او دانست. او در حالی مخالفت خود را با قیام مردم اعلام کرد که شورش علیه امپراتوری روسیه در حال اوج‌گیری بود و اکثر مردم خواهان سرنگونی حکومت تزاری بودند. فعالیت‌های صهیونیست‌های روسیه در دوران انقلاب 1905 و پس از آن تنها به حمایت از «کادت‌ها» محدود نمی‌شد. ملاقات‌های «ناهوم سوکولف» (سردبیر نشریه‌ای در ورشو که بعدها به ریاست سازمان جهانی صهیونیسم رسید) با نخست‌وزیر تزار نیز قابل توجه است.

معرفی کتاب مشت آهنین لنی برنر

در سال 1923، نام ژابوتینسکی هنوز ناشناخته بود و اکثر یهودیان به سختی اطلاعاتی درباره او داشتند. اما صهیونیست‌های مقیم فلسطین او را به عنوان یک قهرمان می‌شناختند، به ویژه به دلیل انتقام‌جویی‌اش از اعراب در جریان شورش آوریل 1920 و زندانی شدنش. با وجود اینکه ژابوتینسکی فردی شجاع و جسور بود، اما شجاعت خود را در راستای اهداف نژادپرستانه به کار می‌برد. او اعتقاد داشت که اعراب از نظر فرهنگی نژادپرست هستند و نباید یهودیان را هم‌سطح آنان دانست. به همین دلیل از پاسخگویی به سوالات منشی دادگاه به خاطر عرب بودنش سرباز زد و در تلگرامی به فرماندار کل فلسطین از آزاد شدن خود همراه با دو عرب ابراز خشم کرد. ژابوتینسکی به دلیل اقدامش در زندان برای ترجمه «کمدی الهی» دانته به عبری باید به عنوان یک روشنفکر سطح بالا به حساب آید. اما او نه تنها انگیزه اعراب فلسطینی را در دفاع از وطن خود در برابر سلطه انگلیس و صهیونیسم درک نکرد، بلکه توجهی به این نکته نداشت که اگر اعراب فلسطینی از نظر فرهنگی عقب‌مانده نبودند، هرگز نمی‌توانستند نفوذی به داخل فلسطین پیدا کنند. 

چرا باید کتاب مشت آهنین لنی برنر خریداری کنیم؟

سلطنت عثمانی بر فلسطین قرن‌ها تنها فقر و محرومیت برای ساکنان به ارمغان آورد و حاکمیت «افندی» های فاسد، جهل و خرافه را گسترش داد. اگرچه صهیونیسم از این وضعیت بهره‌برداری کرد تا در فلسطین ریشه بدواند، اما بدون حضور ارتش انگلیس، موفقیتی برای آن‌ها قابل تصور نبود و شورش مردم می‌توانست تمام صهیونیست‌ها را به دریا بریزد. بنابراین، انتقاد صهیونیست‌ها از دولت انگلیس به دلیل عدم حمایت کافی در سال‌های 1920 و 1921، غیرقابل توجیه است. زیرا دولت انگلیس در فلسطین نمی‌توانست حقوق بیشتری از سایر مستعمرات خود قائل باشد و تنها به دلیل ویژگی‌های امپریالیستی خود به صهیونیست‌ها اجازه داد تا از مزایای «اعلامیه بالفور» و سایر توافق‌ها بهره‌مند شوند. در نتیجه، آیا مردم تحت استعمار، به ویژه استعمار انگلیس، حق نداشتند صهیونیسم را جنبشی ارتجاعی و وابسته به امپریالیسم بدانند؟